Monterrei

Localización

É un concello situado ao sureste de Ourense que limita con Cualedro ao oeste, Laza e Castrelo do Val ao norte, Verín ao este e Oimbra ao sur.



Ocupa 119 kilómetros cuadrados en plena comarca de Verín. Ofrece contrastes acusados entre as zonas de val e montaña. O punto máis elevado é o Pico de Meda, de 1.091 metros de altitud, en plenos Montes de Meda

Historia

Este lugar esta caracterizado por unha fortaleza enclavada sobre os restos do castro de Baroncelli ou  Baroncelle. Ao longo da súa historia, no seu estratéxico complexo asentáronse algúns dos máis poderosos linaxes como os Ulloa, os Zúñiga ou os Duques de Alba.


Documentalmente, as primeiras noticias do lugar proveñen das poblacións asentadas no val a comezos do século X e sobre o castelo no ano 950.


O castelo, na súa configuración primaria actual sería reedificado no século XII por Alfonso Henríquez, pero pasaría rapidamente ao reino de León e Castela coa firma do Tratado de Tui en 1137.

A comarca, coas terras do val, formaba parte do señorío do monasterio de Celanova. No castelo pasou por varias mans, pero os seus abades considerábano como unha ameaza a súa autoridade, polo que buscaron a protección da Coroa, chegando a obter do rey Alfonso IX un privilexio que ordeaba a demolición das defensas do castelo.  

Características

Está considerada por moitos autores como a maior acrópole galega, sendi principalmente un enclave estratéxico para a defensa da fronteira co próximo Portugal. Os elementos conservados máis antigos corresponden aos anos do reinado de Alfonso IX, correspondendo a maior parte á época do primeiro conde de Monterrei, Sancho Sánchez de Ulloa.

Recintos amurallados

Consta de tres recintos amurallados sobre unha alongada loma. Como curiosidade, o primeiro é o actual Parador Nacional de Verín e entre este e o núcleo consérvase un cruceiro do século XVII. Ao último recinto accédese a través dunha porta con arco apuntado formado por grandes dovelas. Sobre ella atópase o escudo de Monterrei.

Castelo

Situado dentro do último recinto, a súa porta de acceso está situada na praza de Monterrei. Esta porta remátase con arco de medio punto e presenta os escudos dos condes.

A través desta porta acédese ao patio de armas, onde se conserva un pozo e un túnel que servía de pozo e que unha lenda decía que comunicaba coa Atalaia. Durante as obras de restauración levadas a cabo nos últimos anos tapouse a entrada do túnel. No lado oeste da muralla consérvanse resto de grandes fornos de pedra.

Palacio dos Condes e Torre das Damas

O Palacio dos Condes foi recentemente restaurado e conserva en bo estado a súas galerías e patios. Foi construído entre os séculos XV e XVII en estilo renacentista. Atópase no lado dereito do patio de armas e forma un conxunto armónico coa adosada Torre das Damas, de finais do século XIII ou comexos do XIV, sendo o elemento máis antigo do conxunto.

O Palacio ábrese ao patio dividido en dúas plantas, a inferior con arcada de arcos rebaixados con columnas, decoradas con escudos de diferentes linaxes que posuíron a praza-forte. A planta superior ten o mesmo número de columnas e sobre apoiase directamente a cuberta.

• https://es.wikipedia.org/wiki/Castillo_de_Monterrey